عـــا شـــــقـــــا نـــــــــــــــــــــــه

بذار مدتی نباشم شاید کسی به یاد روزهای بودنم دلتنگ شود شاید هزار سال است که همه بودن و نبودن را جدی گرفتند" باید جون بدی تا بفهمی چقدر سخته عاشقی".. تو" باش من میرم با تموم دلمردگیهایم..فقط اونی که دلش رو شکستی ناز نکن این برای من از مرگ هم سختره "باش اما فقط به قیمت نبودنم نه چیز دیگری

شب شد

لحظه ها را نقاشی باید کرد

در

دفتر

عشق

وقتی تو باشی

لب هایت هر ثانیه لمس خواهد شد

چشمهایت حلقه در چشمهایم

هیس

با قاب طلایی نگاهت

با من حرف بزن

نویسنده خاموش  شهر

تو همان شقایق معروف

سهرابی

تا

تو

هستی

زندگی باید کرد

یک امروز را

مهمان

من

باش

خانه ای ندارم

همه جای این شهر خاموش خانه من است

تو را خواهم برد به کافه ای

چای

یا

قهوه

هر دو

هم داغ است هم تلخ

انتخابش با

تو

من

همان همیشگی با

قندانی خالی

و

چایی که

همیشه

غرق در فکر تو

سرد نوشیدم

آن طرف کافه خالیست

جایی برای

دوباره ما شدن

میز کوچیکی چشمهایم را قفل کرده

آنجا میز ماست

کوچک است اما میخواهم

تمام شعرهای نگفته ام را یکجا بگویم

میخواهم

بودنت را تضمین کنی

این دل دگر توان

دوری

ندارد

دستهایت را بر روی قلبم بگذار

چشمهایت را ببند

حس خواهی کرد

وقتی هستی او هم

ذوق و شوقی

دارد 

نبودنت

ریشه هایم را خشک کرده

بودنت

ریشه هایم را سبز خواهد کرد

نـویـسـنـده خـامـوش شـهـر

در دیده ز دیدار تو باغی دارم

وزدیدن دیگران فراغی دارم

در ز جفای تو چراغی دارم

بر دل ز غمت چو لاله داغی دارم